بی‌بی در ۱۰۸ سالگی لوعه پر کشید/ دارخوین سوگوار بانوی مقاومت

به‌گزارش خبرنگار مهر، در پی درگذشت بانوی مقاومت خوزستان، محمد حسین ارسطو زاده مدیرکل میراث‌فرهنگی استان پیام تسلیتی صادر کرد.

در پیام ارسطو زاده آمده است؛ خبر عروج بانوی مقاومت خوزستان، سرکار خانم لوعه ناصریان ملقب به بی‌بی‌لوعه، همه آزادگان و مجاهدان عرصه ایثار و مقاومت را اندوهگین کرد. این بانوی مقاومت در دوران جنگ تحمیلی هرگز شهر دارخوین را ترک نکرد و ماند تا قوت قلب رزمنده‌ها باشد؛ برایشان آشپزی می‌کرد یا حتی لباس‌هایشان را می‌شست. آواز می‌خواند و روحیه می‌داد. بی‌بی‌لوعه آنقدر به رزمنده‌ها محبت کرد که به مادر رزمندگان شهرت پیدا کرد. صدایش را وقتی می‌خواند همه دوست داشتند و با او دلشاد بودند.

در این پیام عنوان شده است: این بانوی امدادگر و مدافع در روزهایی که شهرش در امان نبود، با روحیه سرشار از مجد و عظمت انقلابی، برای امنیت شهرش ایستاد و به مدافعان میهن خدمت‌رسانی کرد.

در پیام مدیرکل میراث فرهنگی استان خوزستان عنوان شده است: شهرستان شادگان و شهر دارخوین از رشادت و غریو مجاهدت این بانوی مقاومت، همواره آذین بسته خواهد ماند. نام بی‌بی‌لوعه با نام دارخوین همواره جاودان خواهد بود و وظیفه ما برای نشر و ترویج سبک زندگی، مبارزه و استقامت این بانوی مجاهد سنگین‌تر می‌شود؛ بانویی که درگذشتش غمی به وسعت روحیه استقامت و ایثار برای همه میدان‌داران بوده و خواهد بود.

به گزارش خبرنگار مهر، سوم تیرماه ۱۴۰۲، به همت اداره‌کل میراث‌فرهنگی خوزستان، آئین تکریم و جشن زادروز ۱۰۷ سالگی «بی‌بی لوعه»، با حضور فعالان میراث‌فرهنگی و گردشگری خوزستان، شیوخ و سادات دارخوین و جمعی از اهالی و مردم این شهر و برخی مسئولان استانی، شهرستانی و محلی در شهر دارخوین برگزار شد.

بی‌بی‌لوعه متولد سال ۱۲۹۴ بود که در سن ۱۲ سالگی ازدواج کرد و در دارخوین ساکن شد و هم‌زمان با آغاز جنگ تحمیلی و در شرایطی که شهر دارخوین خالی از سکنه می‌شود، بی‌بی لوعه در دارخوین ماند و همراه با پسرانش ضمن شکل‌دهی نیروهای مقاومت مردمی، خدماتی مانند را شستن لباس‌های رزمندگان و پخت نان و غذا به رزمندگان ارائه می‌داد. بسیاری از رزمندگان آن سال‌ها که در این منطقه عملیاتی خدمت می‌کردند، بی‌بی را به خوبی می‌شناسند و حتی به واسطه فعالیت‌هایش به او لقب «مادر جبهه‌ها» را می‌دهند. لوعه ناصریان که مردم دارخوین او را بی‌بی صدا می‌کردند خاطرات یک قرن زندگی‌اش را بدون هیچ فراموشی به یاد داشت.